Amerykanie byli w stanie rosnąć paprykę 6000 lat temu

Wideo: wiedział, jak 14-letni chłopiec 100 lat temu Rosja / Jak wychowywać chłopców Boys / O

Czerwona papryka (Capsicum) należy do rodziny psiankowatych, a także ziemniaki, tytoń i pomidory. Wszystkie cztery rośliny zostały udomowione przez rdzennych Amerykanów i rozprzestrzeniać na całym świecie tylko wyprawy Kolumba.
Amerykańscy archeolodzy odkryli, że udomowione formy czerwonej papryki mają większe granulki skrobi w porównaniu z dzikimi formach. Skrobi ziarna są dobrze zachowane w stanie kopalnym. To odkrycie pozwoliło naukowcom ustalić, że starożytni Amerykanie nauczyli się uprawiać paprykę co najmniej 6000 lat temu. Jak się okazało, ostra papryka ma taką samą długą historię, a także kukurydzy, a wraz z nim tworzą podstawę potęgi ludów rolniczych w Ameryce Środkowej i Południowej.
Czerwony pieprz (również chili, ostry, pieczenie, chili, itp itd ..) zadomowiła się w kulinarną kulturę wielu narodów. Bez niego trudno wyobrazić sobie, na przykład, kuchnia indyjska lub koreański. Niemniej jednak, jest dobrze znana naukowcom, kolebką papryką - Centralnej i Południowej Ameryki, i podróży do Columbus lub Koreańczykami czy Indian, ani wszystkich innych mieszkańców starego świata nigdy nie słyszał o tej niezwykłej rośliny.
Chociaż dzisiaj wyświetlona wiele odmian papryki słodkiej, nezhguchego, pieprz pierwotnie przyciąga ludzi jest jego orzeźwiający, ocieplenie spalania krwi smak. Pungency daje pieprz alkaloid kapsaicynę, ewolucyjny cel, którego prawdopodobnie leży w odpierając liczne fani cieszyć się jasne apetyczne owoce. Jednak starożytni mieszkańcy Ameryki tropikalnych toksycznego alkaloidu przyszedł do smaku.
Ludzie pięć udomowione gatunki z rodzaju Capsicum annuum: C., C. baccatum, C. chinense, C. frutescens i C. pubescens. Analiza współczesnych siedlisk tych form, dane genetyki porównawczych i pojedynczego dowody archeologiczne pozwoliły naukowcy sugerują, że pierwszy z tych gatunków został udomowiony w Meksyku, drugi - w Boliwii, trzeci - w północnej Amazonii, czwarty - na Karaibach, piąty - w południowej części Andów. Jednak do tej pory te wydarzenia nie zostały jeszcze w stanie, ponieważ szczątki makroskopowe pieprz archeologów natknąć się niezwykle rzadko, a także jej pyłek.
granulki skrobi czerwony. A, D, E - nowoczesne, B, C, F - próbki archeologicznych. D - (forma dzika inne - hodowli). Dzikie papryki charakteryzują się bardzo małymi ziarnami skrobi. E, F - widok z boku. Zdjęcia omawianym artykule w Science
Jak to często bywa w nowoczesnej nauki, sprawa Headway tylko dzięki nowej metodzie badań. Duży zespół archeologów z kilku krajów Ameryki (USA, Kanada, Panama, Wenezuela) odkryli, że w komórkach odmian owoców pieprzu produkowane znacznie większe granulki skrobi niż dzikich formach. Ziarna te są również charakterystyczny kształt (są nieco przypominający czerwonych krwinek - krwinek czerwonych), za pomocą którego można je łatwo odróżnić od innych ziaren skrobi. Stwierdzono, że te ziarna dobrze zachowane jako skamieniałości.
Archeolodzy znaleźli ziarna skrobi domowej czerwoną paprykę w siedmiu starożytnych indiańskich osad. Najstarsze znaleziska pochodzą z dwóch wsi w południowo-zachodniej części Ekwadoru, ich wiek - około 6100 lat. znaleziono na kamienie do szlifowania żywności, w tym skamieniałe resztki jedzenia w donicach ceramicznych, a także po prostu w otaczającym warstwie kulturowej pieprz resztki. Oprócz pieprzu, mieszkańcy tych osiedli rosła kukurydza, squash, Eland (Canna edulis), maranta (Maranta arundinacea), a także szereg innych roślin jadalnych. To sugeruje, że starożytni mieszkańcy Ekwadoru posiada wysoko rozwinięte rolnictwo i różnorodną kuchnię, w której gorące przyprawy odgrywają ważną rolę. Ponieważ Ekwador nie jest wliczone w liczbie podejrzanych ośrodków udomowienia pieprzem autorzy stwierdzają, że papryka zostały udomowione nieco wcześniej - bo trzeba było do pewnego czasu, że nowe upraw osiągnęły Ekwador.
Pozostałości pieprzem występują również wiek 5600 roku w centrum miasta Panama, gdzie zostały one zachowywane na rastiralke kamienia pochodzącego z „pre-ceramicznych” warstw. W tym regionie, ludzie zaczęli uprawiać paprykę, natrzeć i dodawane do żywności, nawet zanim opanowali sztukę robienia ceramicznej zastawy stołowej. Na tej samej skale znaleźć ziarna skrobi z kukurydzy i słodkich ziemniaków: są najwyraźniej także przetarł przed użyciem.
W peruwiańskich Andach znaleziono szczątki papryka, kukurydza i wiek ziemniaczaną 4000 lat. Tylko tu mógł postaci ziaren skrobi w celu określenia rodzaju pieprzu krajowego - okazało się, że C. pubescens, które w naszych czasach jest uprawiany w Andach. W Peru, jak w Panamie, uprawa papryki rozpoczęła się w epoce pre-ceramicznego.
Ponadto ślady życia pieprzu około 1000 roku znalazł się w Wenezueli, jak również w osadzie rybaków i rolników San Salvador Island (Bahamy). Ludzie osiedlili się na wyspie około 1000 lat temu.
W żadnym z tych miejsc zostało znalezione archeolodzy ziarna skrobi charakterystyczne dzikich odmian czerwonego pieprzu. Opcje przejście pomiędzy „dzikich” i „dom”, jak stwierdzono ziaren skrobi.
Papryka i kukurydza - tylko rośliny uprawne, których szczątki zostały znalezione we wszystkich punktach badanych przez archeologów. Najwyraźniej te dwie rośliny od czasów starożytnych były kontynuowane na podstawie lokalnej kuchni, do których można dodać w razie potrzeby, i inne produkty rolne (ale nie można dodać). Raz wprowadzone do codziennego życia mieszkańców danego regionu, pieprz nie zniknął z użycia i hodowano aż do przybycia europejskich kolonizatorów.