Niewiędnącego popularności Sortuj ibelmaniya

uebelmannia pectinifera
Zdjęcie i roślin Cergeya Chervinko (Winnica)

Sam wyścig był opisany przez A. Boyningom w 1967 roku i nazwany na cześć właściciela firmy kaktusa w Szwajcarii, uczestników i sponsoruje szereg wypraw do Brazylia, B. Ibelmana (Uebelmann Werner).

Tak szybko, jak sama nazwa rodzaju nie jest „ochrzczony” w języku rosyjskim, a „yubelmanniya” i „uebelmanniya”. Prawidłowo, zgodnie z zasadami wymowy nazw obcych, Niemieckojęzyczna dyftong ue brzmieć jak U, a na początku wyrazów jak I. W związku z tym prawo mówić i pisać Ibelmaniya. Ponadto nazwa tego rodzaju zawiera jedną literę H do końca.

uebelmannia pectinifera
Zdjęcie Denis Kibenko (Zaporoże). Roślin Ogrodu Botanicznego Nikitsky

Teraz, składu gatunkowego rodzaju, po wielokrotnych Shuffle, nabył szereg podgatunków i odmian, a nowy taksonów ibelmany do dotychczas nieznanych obszarach nie znaleziono (jak długo?), możemy sformułować podstawowe zasady treść tych wspaniałych roślin w kulturze, tym bardziej, że pół wieku doświadczeń w uprawie je w kolekcjach wielu zagranicznych kolektorów pozwala na coś takiego. Oczywiście, ibelmany treść, jak również wszelkiego rodzaju rodziny Cactaceae, powinien, w miarę możliwości bliżej warunków wzrostu roślin w przyrodzie. Rhode uebelmannia całkowicie znajduje się w stanie Bahia (Brazylia) o stężeniu w bardziej odległych obszarach od siebie góry Espinhaço i jej odnogi. Serra służy jako naturalny barierę przed penetracją naturalnych wodach wiatrów mokro porywistych z Atlantic, tak zboczach wschodnich Cerro, w którym rośnie ibelmany główną powierzchnię, często poddaje się wytrącanie. Tak więc, w dzielnicy słynnego miasta Diamantina ich poziom sięga 1500 mm rocznie, a na zachodnich stokach waha się od 500 do 700 mm. Susza w miastach są warunkowe, ponieważ przy braku opadów spadek często codziennie przez spadek temperatury rosy. Zamrażanie nawet na wyższych poziomach Serra - jest rzadkie i przemijające, a wysokie temperatury w ciągu dnia bardzo szybko wyeliminować ewentualne skutki zimna. Średnia temperatura w miesiącach letnich, wynosi około 20 ° C, a zimą - nie niższej niż 15 ° C, Takie warunki klimatyczne sprzyjają całoroczny sezon wegetacyjny ibelmany z maksimum w okresie wiosenno-letnim oraz wyraźnego spadku w zimie. Większość pól znajdujących się w stosunkowo płaskim plateau porozrzucane okruchy kwarcyt, warstwy, która może wynosić nawet do pół metra. Głębiej zachodzą monolityczny skała utrzymania wilgoci i powoli odparowuje przez górną warstwę Kwarcyt stopniowo zwilżania systemu korzeniowego roślin. Naturalnie kwarcyty w większym lub mniejszym stopniu miesza się z produktami rozkładu otaczającej roślinności zdominowany niewymiarowych specjaliście, orchidei i villozii. Dlatego rozwiązanie gleby kwaśny (pH 4,5), a jego składnikiem próchnicy może być wyższa niż 10% (!). Część Preferuje się osadzać się na stromych zboczach Serra w płytkich szczelin i kieszenie bez wypływu wody, przy czym system korzeniowy przylega do najmniejszych szczelin wypełnionych produktami rozkładu, w deszczowej, wraz z częścią łodygach przez kilka dni w wodzie. Ibelmanii rosną zarówno na otwartych przestrzeniach, gdzie dzielnie znosić promienie słońcu, a pod cieniowania otaczającą roślinność.

uebelmannia pectinifera
Dodane przez Aleksandra Litwin (Kijów). Rośliny Igor Bilyk (biały kościół)

Te warunki uprawy w charakterze określenia liczby wymogów dotyczących uprawy ibelmany w kolekcjach. Optymalne warunki całoroczny sezon wegetacyjny utrudniony nasze mroźne zimy, krótki czas godzinach dziennych w okresie jesienno-zimowym oraz niski poziom nasłonecznienia w tym czasie. Gromadzenia specjalistycznej ibelmany ciągłego rozwoju można przewidzieć umieszczenie roślin w miejscach, ogrzewa się w temperaturze 13-16 ° C przed końcem jesieni sprężyny intensywnym oświetleniu przez kilka godzin podczas dnia do 14 godzin z delikatnym nawadniania, aby zapobiec wysychaniu podłoża. Korzenie kruchość bez długotrwałe nawodnienie i strat - prawie największy problem z własną zakorzenioną kulturą ibelmany. Nasz sucha zimowania w temperaturze poniżej 12 ° C, w połączeniu ze zwiększoną względną wilgotnością mieszanych zbiorów może ponadto spowodować kruchość korzenie bezkształtną występ ibelmany brunatnych plam na naskórku macierzystych niepoprawnych psuje wygląd rośliny. W ogóle, łodygi są bardzo wrażliwe na zadrapania i przypadkowych ukłuć cierniami sąsiednich roślin. Oni natychmiast reagować na pojawienie się tych samych plam i blizn, które nie zdobią roślinę.

Innym problemem w ibelmany kultury na własnych korzeniach jest skład podłoża. W żadnym wypadku nie można zapobiec jego zasadowość, co grozi utratą korzeni, które są bardzo trudne aktualizowana. Dlatego też podłoże może być porowata i zawierają najwyżej połowie gruboziarnistego piasku kwarcowego (okruchy), do 30% liści oraz zgniłych, a resztę - obojętnej zarobki typu torfu zmieszanego z wermikulitu. wyciąg gleby o kwaśnym (lekko kwaśne), przy czym pH mieszaniny reakcyjnej w zakresie 5,5-6,5.

Uebelmannia pectinifera v. aurea
Zdjęcia Arlen Aleksandrowicz Burenkova (Kijów). Roślin Ogrodu Botanicznego Nikitsky

Charakterystyczną cechą ibelmany może służyć jako ich zdolność do utrzymania naturalny kształt łodyg, nawet w słabym oświetleniu. Większość gatunków posiada formę kulistą lub krótkie, ale rzadko topy etioliruyutsya.

Trudności ibelmany rośnie na własnych korzeniach jest w dużej mierze wyeliminowane gdy zawartość szczepionych roślin w państwie. Trwałe, stabilne zawiesiny nie ibelmanii tracą estetyczny wygląd, ale bardzo rzadko mory wzór naskórka jest pokryty białym nalotem, więc dekoracja roślin w warunkach naturalnych. Szczepione wszystkie rodzaje stanu może być utrzymana w ogólnych zbiorach, nawet w zimie, ponieważ problem z wysychaniem i kruchości korzeni jest automatycznie wyeliminowana.

uebelmannia pectinifera
Zdjęcie Denis Kibenko (Zaporoże). Rośliny z ogrodu botanicznego Nikitsky

Spośród kilku gatunków z rodzaju uebelmannia Największy popyt U. pectinifera ze swoimi kolcami grzebienia. Wszystkim bliskim podobieństwie tego gatunku roślin są obecnie rozpoznawane tylko dwa podgatunki: U. pectinifera subsp. flavispina z jasnego żółto-pomarańczowej i szorstki U. pectinifera subsp. horrida (od łacińskiego Horridus -. Shaggy Bristly) bardziej rozwiniętych i grube „brody” ciernie. Większość gatunków z rodzaju uważany jest za miniaturowy U. buiningii unguiculate cierniami i oliwy z czerwonego do naskórka czekolady w kolorze, a większość „starych” Widok jest U. gummifera z określonych kamer masy komórkowej, wypełniona selikonoobraznoy płyn galaretowaty, utrudniając szczepienia dorosłych roślin.

Uebelmannia pectinifera HU106 C rozwidloną końcówki
Zdjęcie i roślin Yuri Martemyanova (Almaty, Kazachstan)

Znaleziony w 1938 takson został pierwotnie przypisany do rodzaju Parodia, a dopiero w 1967 roku, podjęła swoje miejsce wśród ibelmany. W zbiorach można znaleźć podgatunek U. gummifera subsp. meninensis, ale jego legitymacja nie jest rozpoznawany przez większość cactologists, jak również wielu form U. typu pectinifera var. pseudopectinifera, var. multicostata, subsp. crebispina i ich pochodne.

Niepozorne kwiaty ibelmany nie umniejsza ich wartości i umieścić w średniej najbardziej vysokodekorativnyh kaktusów.

Powielanie upraw nie jest trudne, ale siewki rozwijają się powoli i są łatwiejsze do nadania tymczasowe podkładki, a następnie przez przeniesienie na stałe. „Konopie” jest skłonny do „dzieci”, co jest ważne dla zachowania gatunków w kolekcji.