Znalezione na poziomie otworów (uebelmannia

Wideo: Największe odkrycie 21 wieku

Od drugiej połowy XX wieku, kiedy to nomenklatura kaktus był blisko 3000 gatunków, kolektory trudno było zaskoczyć nowymi znaleziskami, choć ciągle uzupełnienia składu gatunkowego parodie, Mammillaria, Lobiv i innych. Dostawy. Niewiele z tych ustaleń legalnie uzyskała status nowego gatunku (sp. Nova), reszta taka sama lub należą do gatunku już opisanych gatunków, lub zostać przeniesione do nowego bez odpowiedniego uzasadnienia naukowego. Oto niektóre z ustaleń zostały wzniesione jeszcze w randze rodzaju i zachowała ten poziom klasyfikacji nadal.

Cactophiles zawsze oczekiwany wygląd „nowicjuszy” w katalogach firm, ale w zasadzie to była instalacja do uzupełnienia specjalistycznych zbiorów i rzadko z nich podziwiał jej wygląd. Jednakże, jak nie ma reguł bez wyjątków, a niektóre wnioski raczej nazwać odkrycia w świecie sukulentów. Tak więc w 1985 roku rodzaj Mammillaria uzupełniane ze wspaniałymi widokami przyzwyczajenia pod dźwięcznym imieniu M. peresdelarosae (M. Perez de la Rosa), zasłaniając gęstość i kolor kontrast ich ciernie popularny M. bombycina. W 1996 roku został opisany przez M. lurthyi Luthi (M.) - chyba najbardziej spektakularny i niezwykłym „razem” areolas wyglądać. Znany ze swojej nazwy rodzaju aztekium, ponad pół wieku, zachowuje swoją monotypia, w 1991 roku, dodaje jeden który dołączył w jego rodzinnym A. ritteri (aztekium Ritter) wynosi nie mniej niż spektakularny widok A. hintonii (aztekium Hinton). Ledwie fani korzystać z tych nowości jak turbinicarpus zaskoczeniem było odkrycie pod koniec 1996 nomenklatury czystego gatunku T. alonsoi (turbinicarpus Alonso), bardziej podobny do młodego Obregon niż „turbiniki”.

Mammillaria peresdelarosae

Mammillaria luethyi

Wideo: Ten znajduje się na dnie oceanu. Najciekawsze znaleziska z dna morskiego

aztekium hintonii

turbinicarpus alonsoii

Ale wszystkie z nich, według standardów kaktus, sensacyjne odkrycia nie mógł konkurować z obecnie noworocznym do 1969 roku - „Brazylijska skarb» uebelmannia pectinifera (Ibelmaniya pektinifera). Mniej niż 10 lat później, prawo to nowy rodzaj dodanego szeregu drobnych odmian, ale najbardziej uderzające pozostaje standardowy formularz - ibelmaniya pektinifera (od łacińskiego pectinata -. Grzebieniowate i Fero - zużycie). Grzebień ich ciernie roślin przypomina odlew dinozaura lub rzadkie gatunki legwanów żyjących w naszych czasach. Grzbiety czarnych kolców na wąskich krawędziach kontrast pomiędzy środowiskiem naturalnym na tle pokryte białego woskowatej rozkwicie trzonka z skomplikowany wzór mory na naskórek.

uebelmannia pectinifera

Rośliny są bardzo kapryśne. Przywieziony z siedliska, ibelmanii stopniowo rosła chorowity i, w większości, zmarł. Mam nadzieję, że tylko na uprawę nasion oleistych lub szczepienia. W latach, które minęły od odkrycia gatunku, uprawiane w warunkach kulturowych „pektinifery” nasiona wystarczająco dostosowane, ale nadal przynieść kłopoty dla ich właścicieli: tracą swoje korzenie, miejsce łodygi pokryte grzybiczych plam rdzawych, a potem uparcie odmawiają kwiat, etc. Jednak dorośli ibelmanii - duma każdego kolekcjonera i przetestować jego zdolność do zaspokojenia kaprysów tych wspaniałych roślin.

W domu ibelmanii rosną w różnych warunkach środowiskowych. Może to być filc płytkie pęknięcie nagich skał wypełniona prawie czysty filc humus stosunkowo gładkiej terenu, pokryte grubą warstwą wiórów kwarcu tylko ślady filców organicznych gęsto „zaludnionych” miejsca wśród różnych rodzajów bromeliads, niskie krzewy i belki traw. charakter mistyczny jest fakt, że wszystkie ibelmanii znaleźć w górach Serra do Espinhaço na stosunkowo niewielkiej odległości od utraconej przeszłości chwały złota, diamentów i innych. Gems w okolicy. W ten sposób rodzi się uebelmannia jak została ona wprowadzona do wiecznej wartości metali szlachetnych, minerałów, a obecnie flory.

Wideo: 8 Świeże odkrycia naukowe, które są trudno uwierzyć

Hinterland Siarka nie jest w pełni zbadane i utrzymuje wiele tajemnic, w tym „roślina” pochodzenia. Klimat tych miejsc jest miękki, stały mrozy nie dzieje. Średnia temperatura w miesiącach zimowych (nasz lato) osiągnie 22 º-C latem - około 17. Wysokość 800-1000 m przyczynia kropli dziennie temperatury do 30 º-C i gorące dni ustąpić ostygnąć dni rzadkie mrozów. Poziom wytrącania w lecie do 250 mm na miesiąc, ale porowaty gleby większości obszarów nie zachowują wilgoć przez długi czas, z wyjątkiem zamkniętych szczelin i kieszeni skał, gdzie może ibelmanii być kilka tygodni się na mokrej ziemi, a nawet „kolanka” w wodzie.

W kulturze roślin wymaga dużo ciepła, światła i wilgoci, dzięki czemu ich zawartość szklarni jest bardzo zadowolony. W tym są one w porozumieniu z discocactus i melocactus, więc często przedstawiciele tych rodzajów zawierać równi. Blooming „pektinifer” obserwowane zarówno w lecie jak iw okresie wiosennym. Kwiaty samosterilny i swojsko: piękno ogóle możliwe dali łodygę. Nasiona błona pokrywająca jądro (rezerwa mocy), a zatem zachowują żywotność przez długi. Sadzone natychmiast po dojrzeniu, kiełkują i rosną razem jak melocactus. Jak w naturze, biorąc pod uwagę odpowiednią ilość ciepła i światła, można ibelmanii rosnąć przez cały rok. Co więcej, długie suchych roślin zimą na swoich korzeniach źle tolerowana i może być co najmniej raz w miesiącu, aby nawilżyć przeniesienie do suszenia podłoża w ciepłym pomieszczeniu. Podwyższonej wilgotności, w temperaturze poniżej 15 º-C w zimie może spowodować pojawienie się zawartości na macierzystych „rdzawych” plam. Te same nieuleczalne ślady pozostają na naskórkiem zadrapania czy ukłucia cierni z sąsiednich roślin.

Znacznie ułatwia ibelmany hodowli szczepienia sadzonki w „stabilnych” ciepłolubnych podkładki, z których najbardziej korzystne może być mirtillokaktus.