Psevdolitos i trihokaulon

Pseudolithos dodsonianus
Zdjęcie i roślin Dahlia Ivanauskaitė (Kaunas, Litwa)

Większość gatunków, a nawet rodzaju opisanego początkowo P. (Bally Bally, Peter Rene Oscara, 1895/80 gg.) - wybitną, szwajcarski botanik urodzonego i czołowy autorytet w soczyste flory tropikalnej Afryce Wschodniej. Nazwa rodzaju składa się z greckiego. (Pseudo) - fałsz, fałsz i (lithos) - kamień, który pasuje do kształtu łodygi roślin, które przypominają małe kamienie.

Pseudolithos eylensis
Zdjęcie Liana Bułgaria (Charków, Ukraina). Roślina Oleg Ilyashenko (Donieck, Ukraina)

Czasami w literaturze jest niewłaściwa nazwa z rodzaju - PsevdolitoPs że nie ma bezpośredniego związku ze Lithops, chociaż one też są nazywane z języka greckiego. konsole (Lith ...) zgodnie z „skalistych” pochodzenia (opsi) - Patrz, patrz, na co słusznie jest nazywany często Lithops
cubiformis Pseudolithos
Zdjęcie i roślin Jarosław Smeyko (Lwów, Ukraina)

W przeciwieństwie do stajni w kulturze Lithops, psevdolitosy mają reputację trudnych i krótkotrwałe rośliny, chociaż docenione w zbiorach jest bardzo wysoka. Byli na pierwszy kuliste, pokryte brodawkami wynika z wiekiem stają się sześcienny kształt z często wymawiane twarze. Z reguły pojedyncze łodygi, ale od czasu do czasu w ciągu roku, może wytwarzać pędy boczne. Wielkość największego z gatunku P. eylensis sięgać do 12 cm średnicy i 15 cm wysokości.

Pseudolitos caput-viperae
Zdjęcie i roślin Yuri Martemyanova (Almaty, Kazachstan)

Kolor waha się od łodygi zielone światło w zakresie cieniowania do czerwonawo-brązowy, z pełnego pokrycia.

Pseudolithos miguirtinus1
Zdjęcie i roślin Yuri Rizhenko (Zaporoże, Ukraina)

Najmniejsze psevdolitos (P. mccoyi) osiąga zaledwie 6 cm średnicy, ale chętnie tulei, tworząc małe grupy. Najbardziej irytujące w psevdolitosov kultura jest, że rośliny, nawet przy starannej pielęgnacji można przyciąć rot i rot ich rozprzestrzeniania się soczyste łodygi tak szybko, że dla zbawienia resztkami nadziei. Dlatego czasami psevdolitosy szczepione, nie zawsze jest to możliwe, i nieszczepionych próbki zawierają prawie 100% zmineralizowaną podłoża wprowadzenia podlewania skąpym ilości złożonych nawozów.

Pseudolithos caput-viperae1
Zdjęcia i rośliny Aleksander i Siergiej Chervinko (Winnica)

Korzenie psevdolitosov mochkovidnye i równie wrażliwe zarówno wody rejestrowania oraz do sucha długoterminowej. Dlatego podczas uprawy roślin sezonu regularnie podlewane, ale w małych dawkach i tylko od czasu do czasu zwilżenia podłoża w zimie w słoneczny dzień, gdy temperatura w szklarni wzrasta do 20 ° C Suchy Winter psevdolitosy zawierają 10-12 ° C. Co do warunków oświetlenia, zakład może wytrzymać ciepła i jasne światło, ale wymagają małej cieniowanie od bezpośredniego nasłonecznienia i przeciągów.

miguirtinus Pseudolithos
Zdjęcie i roślin Vladislav Machulisa (Tiumeń, Rosja)

Kwiaty nie psevdolitosov zdobią roślinę i, w rzeczywistości, jak większość rodziny, wydzielają nieprzyjemny zapach zepsutego mięsa, aby przyciągnąć muchy zapylaczy.

Pseudolithos dodsoniana1
Zdjęcie i roślin Giennadij Sobolew (Medias, Rumunia)

Wymiary kwiaty rzadko przekracza 1 cm, ale tworzą kwiatostan do 30 grupach gęstych (zwykle 15-20) na powierzchniach bocznych pędów. Baranki płatki kwiatów i malowane w czerwonawym odcieniem korichnyevye.

Pseudolithos cubiformis1
Zdjęcie i roślin Natalia Dolgopolova (Raduzhny, Rosja)

Czas kwitnienia rozciąga się od późnego lata do późnej jesieni i w ogrzewanych szklarniach można kontynuować i zimą. Skrzynki owocowe zawierają do 20 nasion, które są stosunkowo łatwo kiełkują z siewu, tym bardziej, że w odniesieniu do gatunków z pojedynczą wynika tylko rozmnażanie sposób.

Pseudolithos miguirtinus2
Zdjęcia roślin i Wiktor Gorbaczow (Nikołajew, Ukraina)

Spośród wszystkich typów P. dodsonianus psevdolitosov najcenniejsze w zbiorach, dzięki swojej zdolności do hybrydyzacji, która nie występuje w przyrodzie. Hybrydowy S. dodsonianus x P. migiurtinus nieoczekiwanie otrzymano piramidalny kształt wynika z szaro-brązowym kolorze naskórka.

Rhode Trihokaulon (Trichocaulon)

Istnieje kilka rodzajów tych dziwnych roślin, podobne kształtem do owalnym psevdolitosy lub stosów. Do tej pory rodzaj nie ma statusu rozliczone i systematyczny plan jest jednym z najbardziej kontrowersyjne. Niektóre gatunki prążkowane wydłużone pędy przekazane hudiyam, inni czekają na ich ostatecznej determinacji.

Łodygi są pokryte wypukłą trihokaulonov, szczelnie rozmieszczonych guzków z otoczek na szczytach na podobieństwo. Kolor łodyg zależy od stopnia oświetlenia i waha się od światła zielonego do żółto-brązowego. Wymiary największych gatunków (T. sactiforme) wynosi 10 cm wysokości i średnicy 5 cm.

Triohocaulon cactiforme
Dodane przez Aleksandra Telpeshova (Odessa, Ukraina). Roślina Natalie Ellis (Odessa, Ukraina)

Łodygi są zwykle samotny, ale może produkować kiełków z wiekiem. Liczne małe (do 1 cm) Kwiaty są wykrywane przy wierzchołku trzonu są wygięte na zewnątrz płatków o żółtym zabarwieniu, czasem plamami nawijania czerwonawo-brązowe paski.

Trichocaulon flavum
Zdjęcie i roślin Elena Ivanova (Kijów, Ukraina)

Owoce, podobnie jak większość stapeliads mieć kształt tuby z dużą ilością nasion.

W trihokaulony kultury kapryśna i często podatne na próchnicę. W związku z tym, nie szczepione wyhodowano w zmineralizowana przez dodanie substratu nie więcej niż 2% związków organicznych i może być szczepiony stanu, to jest normalne, że rośliny przeniesione. W domu, w Republice Południowej Afryki trihokaulony rosną na kamienistych zjazdów pod krzewami cieniowania i większych roślin. Dlatego w zbiorach chcą zapewnić cieniowania przed bezpośrednim nasłonecznieniem, stałego napowietrzania powietrza, aby uniknąć stagnacji ciepła w lecie i umiarkowanego podlewania. W okresie zimowym, rośliny zawierają sucha w temperaturze 12-15 ° C, przy dokładnym zwilżania podłoża jest nie więcej niż dwa razy w miesiącu.

Prihokaulony propagowane upraw pod standard technologii stapeliads.