Historia mojego vosen

filmy: "Nasz drogi Alma - Ata, miasto mojego wiosnę" film o byłej stolicy Kazachstanu, 1961

Moje pierwsze wspomnienia z wiosny zapachu hiacyntów. Bujny łóżko różowe dzwonki kwitło w przedniej ogrodzie pod krzakiem, aronii, a ich rozkwit rozpoczął się potoków wiosennych moich dzieci, buty gumowe i smacznych sople. Pamiętam pewną historię: raz rano, przed pójściem do szkoły (byłem w pierwszej klasie), mama wyrwał mi bukiet hiacyntów, więc dałem go do nauczyciela. Okazało się, że z powodu tego wydarzenia, spóźniłem się do szkoły. Poszedłem do klasy pod burzy nauczyciela oburzenia, a nawet bukiet hiacyntów nie ratować sytuację. Pamiętam, że był strasznie żal. Wtedy zdałem sobie sprawę, że ludzie nie zawsze spełniają dobre dla dobra.

Wideo: My Wiosna sukienki 2016

Już liceum dziewczyna jeden dzień kwietnia, byłem w szpitalu. Pielęgniarka rano otworzyła okno szeroko otwarte komory było chłodne i świeże, a ja wspinam się z nogami na parapecie i czekał na przyjaciół, patrząc na wybite trawy śniegu i pąki pęcznieją. Koledzy przyszedł, krzycząc coś do mnie bardzo głośno, a potem przyszedł do dozorcy szpitala i jak głośno zaklął na nich. Znajomi lewo pisania na topniejącego śniegu: Tanya, wyzdrowieć. Wtedy zdałem sobie sprawę, jak cenny zegarek nstupleniem sprężynę, chodząc po ulicach, a nie z okna pokoju w szpitalu.

Wideo: [EvilTop] Najbardziej ukamienowany Anime Wiosna 2015

Ktoś najlepsze rodzinne wakacje - Nowy Rok, ktoś - rocznica ślubu, a nasza rodzina - 9 maja, jak co roku, dzień zwycięstwa poszliśmy do domu z całą rodziną pogratulować nasz dziadek, Bohater Związku Radzieckiego, który walczył od pierwszego do ostatniego dnia wojny. Legenda, człowiek epoki, ludzi wieku. Tegoroczne święto rodzina się nie stało, bo w marcu, mój dziadek zmarł. Był 102 rok. Pozostawił sadzie jabłkowym, jest pod opieką aż do ostatnich dni. Dzień Zwycięstwa jabłonie wyrósł jak wspaniały, jak zawsze, tym razem - ku pamięci zmarłego pana. I zdałem sobie sprawę, że nic nie trwa wiecznie, z wyjątkiem pamięci.

W ubiegłym roku czekałem na wiosnę więcej niż kiedykolwiek - nasz ślub zaplanowano na 30 kwietnia. Chciałem mieć ten dzień przyszedł żywy charakter, pozostaje świeży w pamięci lepkich liściach, a nie szary gołe gałęzie. Ale wiosna była powolna. I grustnela. 29 kwietnia pąki właz. Odrodzenie natury zbiegła się z tym samym narodzin nowej rodziny. Wtedy zdałem sobie sprawę, że jeśli bardzo chcesz coś, to się stanie.

Tej wiosny - pierwsza moja córka. I pierwszą rzeczą, że naprawdę widział to na wiosnę. Zima się skończyła, a my w końcu przeniósł się z wózka w plecaku transportujących. tylko niebo może być postrzegane z karetki. Iz bilansowej - wszystko! I kwitną puszysty kurcząt-verbochki. I jak kaczki pływają w ławicach, jeśli zachęcić je z chlebem. I jak dzieci spryskane przez kałuże. I zdałem sobie sprawę, że najpiękniejszą rzeczą - kiedy można podzielić sprężynę z kimś innym.