Dąb czerwony

Ojczyzna czerwonego dębu jest Ameryka Północna, gdzie rośnie w ziemi i pokrycie części Kanady. Dorasta do wysokości 25 metrów, a średnia długość życia wynosi około 2000 lat. Jest to drzewo liściaste z gęstym, shatrovidnoy korony i cienkie, pokryte gładką szaro kory pnia. Crohna rozrzucone cienkie, błyszczące, długość 2,5 cm, liście. Zaczyna kwitnąć od początku zaglądać z 15-20 lat. Owoce dąb czerwony - czerwono-brązowy żołędzie do 2 centymetrów. Może rosnąć w każdej glebie z wyjątkiem podmokłych i wapna.

Sadzenie i pielęgnacja

Sadzenie powinno być wykonane wczesną wiosną, przed otwarciem liści. Aby to zrobić, ziemia jest mała depresja i wpada do niego sadzonkę, upewniając się, że szczątki nie były niższe niż żołądź 2 cm od poziomu gruntu. Wybrany na jego miejsce lądowania przy dobrym oświetleniu i gleby bez zawartości wapna i miejsca znajdujące się na wzniesieniu, aby uniknąć wilgoci stagnacji nastąpiło. Po wylądowaniu, w ciągu pierwszych 3 dni, sadzonka regularnie podlewane. Troska o dąb czerwony zredukowana do regularnych przycinanie martwych gałęzi i organizacji zimowych młodych roślin. Zimą rośliny ukrywają się w pierwszych 3 latach życia, owijając jutowe wokół pnia lub innego materiału zdolnego do ochrony młodych drzewa z surowych mrozów. nie jest potrzebny dojrzały drzewo z takiej ochrony.

Na rozrodczość dębowego korzystać z jego owoców (żołędzi), które są zbierane późną jesienią pod zdrowych i silnych drzew pod uprawę tych samych silnych i zdrowych sadzonek. Może być sadzone jesienią i wiosną, ale aby utrzymać je aż do wiosny w sposób bezpieczny i wydawać się bardzo trudne. Najlepszy ze wszystkich idą przez zimę pod drzewami, a na wiosnę mogą być zbierane już wykiełkowały żołędzi.

Choroby i szkodniki

Na ogół, dąb czerwony jest odporny na szkodniki i choroby, ale czasem poddawane kilku chorób i szkodników. Jak można zauważyć, martwicy oddziały choroby i tułowia, jak i szkodniki - pleśni, owoce chehlikovuyu mol, trix. W szczególności, jest on cierpi na mączniaka prawdziwego, którego nie można wyleczyć.

Zastosowanie w medycynie

W medycynie stosowany korę i liście dębu czerwonego, do przygotowania wywary, napary, a także do produkcji narkotyków. Wlewy i wywary są stosowane w leczeniu wyprysku, żylaki, zapalenie dziąseł, zapalenie, choroby wątroby i śledziony. Nalewka z młodej kory dębu może poprawić krążenie krwi, mają tendencję do podnoszenia układu odpornościowego, podniesienie tonu ciała.

Półprodukty powstające podczas przepływu SAP, a liście są zbierane w połowie maja. Suszenie przygotowane surowce pod okapem. Jeśli prawidłowo przechowywane kora dębu zachowuje swoje właściwości lecznicze od ponad 5 lat.

Wykorzystanie drewna

dąb, mocne i trwałe w postaci jasnobrązowego lub żółtawo-brązowe zabarwienie, ciemnieje w czasie. Zagrał główną rolę w transformacji przemysłu w Stanach Zjednoczonych i jest symbolem stanu New Jersey. U zarania rewolucji przemysłowej w tym kraju to zrobiło kół, pługi, beczki, maszyny tkackie, podkładów betonowych i, oczywiście, mebli i innych przyborów codziennego zapotrzebowania. Jego ciężkie i twarde drewno o dobrej wydajności i odporności na zginanie. Przy stosowaniu kory zakrętu doskonale. On dobrze reaguje na leczenie fizycznego. Kiedy za pomocą śruby, otwory korzystnie wstępnie nasverlivat. Łatwy do polerowania i łatwo przetwarzane przez różne barwniki i poleruje. W naszych czasach, jest ona wykorzystywana do produkcji mebli, elementów dekoracyjnych, fornir, parkiet, podłogi, drzwi, dekoracji wnętrz, produkcji okładzin.

Dąb jest za święte w wielu krajach. On czczony przez starożytnych Celtów i Słowian, jako boga. To drzewo ma potężną energię i jest symbolem męstwa i odwagi, aby ten dzień.

Dąb czerwony może być przypisana do elementu głównego parku miejskiego i ekologizacji i jest najlepszym materiałem projektowaniu krajobrazu. Roślina ta jest dla jego wykorzystanie w kompozycji krajobrazu wymaga dużego obszaru. W związku z tym, jest ona wykorzystywana do dekoracji dużych placów i parków. Niestety, roślina jest drzewem, ze względu na imponujące rozmiary na działce lub w kraju nie jest możliwe.

Europa Zachodnia jest użycie go w projektowaniu krajobrazu ze względu na jego zdolność do opóźnienia hałasu, jak również poprzez swoje właściwości phytoncide. Jest on stosowany w zwykłych wiatrochronnych sadzenia dla obszarów mieszkalnych i centralnych autostrad.

gatunek dębu

Dąb szypułkowy. Jeden z gatunków najbardziej długowiecznych. Chociaż średnia długość życia wynosi w przedziale 500-900 lat, ale według źródeł, są w stanie żyć do 1500 lat. W naturze rośnie w Europie Środkowej i Zachodniej, a także w europejskiej części Rosji. Ma smukły tułów, aż do 50 metrów wysokości - w gęstym drzewostanie i krótki tułów z szerokim, rozprzestrzeniania korony w otwartych przestrzeniach. Vetroustoychiv dzięki silnej kornesisteme. Rośnie powoli. Długotrwały podmokłe nosić ciężkie, ale może wytrzymać 20-dniową powodzie.

dąb owłosione. Trwała drzewo do 10 metrów wysokości, które można znaleźć w południowej Europie i Azji Mniejszej, na Krymie, w północnej części Kaukazu. Jest to często spotykane w formie krzewu.

Biały dąb. Znalezione w wschodniej Ameryce Północnej. Mocny piękne drzewo do 30 m wysokości, z silnym rozprzestrzeniania oddziałów, tworząc shatrovidnuyu korony.

Quercus palustris. Wysokie drzewo (do 25metrov) z wąskim piramidy, kiedy młodzi, w wieku dorosłym i shirokopiramidalnoy korony. Zielonkawo-brązowe kora z pnia drzewa pozostaje gładka przez długi czas.

Dąb fioletowy krwawnica. Charakteryzuje się oryginalnym postaci liści, przypominające liście wierzby.

Stone Oak. Ojczyzna, drzewa zimozielone - Azji Mniejszej, Europy Południowej, Afryce Północnej, Morza Śródziemnego. Piękne i cenne gatunki dotyczące projektowania parku. To drzewo w kulturze 1819 roku. Suszę i odporne na zimno.

dąb kasztan. Ten rodzaj dębu jest wpisany do Czerwonej Księgi. W naturze można je znaleźć na Kaukazie, Armenii i północnym Iraku. Jego wysokość wynosi 30 metrów i shatrovidnuyu koronę. Liście przypominają wyglądem, kasztanowca Liście są trójkątne i spiczaste zęby na krawędziach. szybko rośnie, ma dużą odporność na mróz.

macrocarpa dąb. Wystarczająco wysokie drzewa (do 30 m) i szeroki shatrovidnoy korony i grubości pnia. Natychmiast przyciąga wzrok długich liści, jajowaty, aż do 25cm. To jest bardzo piękne są one spadać. Rośnie bardzo szybko, lubi wilgoć, umiarkowanie hardy.

Trochę historii

Człowiek od dawna za pomocą cudownych właściwości tego wyjątkowego drzewa. Paradoksalnie, ale dąb, lub raczej jej owoców, nasi przodkowie używali do jedzenia. Podczas wykopalisk w Dniepru, archeolodzy znaleźli dowody, że w 4-3 tysiącleciu pne żołądź pieczywa wcześniej przetarł je w mące. W średniowieczu, w wielu krajach europejskich, do pieczenia chleba używając żołądź mąki. Na przykład, stare Polska praktycznie nie wiedział o chleb, pieczony bez mieszania mąki. W Rosji, nawet upieczony chleb z żołędzi mąkę do ciasta i częściowo dodanego żyta. Taki chleb w chudych latach były cięte.

W wieku XII w lasach dębowych pasł świnie. Były one napędzane do lasu, gdy pokrywa las była usiana dzikich jabłek, gruszek i żołędzi. Świnki uwielbiają żołędzie należy oceniać zgodnie z przysłowiem: „Dzika, choć głodny, ale nie przejdzie żołądź”

Nie możemy ignorować postawy naszych przodków do dębu jako materiał budowlany. W XVII-XVIII wieków dąb wzniesiony całe miasta, a wbudowany flot. Na wytwarzaniu z okrętu poszedł do 4000 drzew. W tym czasie, gaje dębowe wycięto czyszczone.

W dawnych czasach wielka preferencji meble wykonane z drewna dębowego. Wyróżnia się niezawodnością, wspaniały i ogromny. Popularne skrzynie rosyjskie prace, wykonane z dębu i związany w rzeźbione żelaza, sprzedawane na Kaukazie Południowym, w Chiwa i Buchary. W tych skrzyniach przechowywane ubrania zbierane posag. W tych czasach, udałem się powiedzenie: „dąb parzony nie łamie” Mistrz tych półfabrykatów dębowych parze razy i dał im niezbędne formularze. Drewno dębowe używane do produkcji narzędzi rolniczych porodu: widły, grabie, brony. Młode dęby, z równych pni wykorzystywanych do produkcji derzhak kopii. Suszy się je i dokładnie obshkurivali. Taka forma wstępna o nazwie „drzewo kopeynym”.