Zwierzęta w mitologii słowiańskiej

Wideo: RASKRESCHIVANIE. MITY!

Wideo: W Krasnodarze, otwarto wystawę „stolarz”

mitologia - starożytny sposób rozumienia świata. Dawnych Słowian, jak większość ludzi, podzielił świat na szczycie „góry”, gdzie mieszkali bogowie, średnio, „ziemskiego”, w którym ludzie żyli i niższego świata zmarłych lub podziemnego.

Świat starożytnych Słowian przedstawiony jako „drzewo świata”, której wierzchołek spoczywał na tle nieba, a korzenie zszedł do wód gruntowych. Powyżej gałęzie to było słońce lub księżyc, żył w koronie świętego ptaka - orła, solovey- bagażnik prowadził białkowe roi pszczół w korzeniach żywych węży, żab i bobrów. Wszystko drzewo jako całość może być rozumiane jako osoby, zazwyczaj kobietę: na rosyjskie hafty przedstawiono drzewo lub kobietę pomiędzy dwoma zawodników, jelenie, ptaki.

Słowianie, podobnie jak wszystkich mieszkańców pasa leśnego, wyłączny cześć otaczały znieść. Jego siła jest o wiele lepsze życie wszelkich stworzeń leśnych, jego zwinne drzewa wspinaczkowe podziwiane przez starożytnych myśliwych i przypadkach chodzenia na tylnych łapach nadawały mu wygląd ludzi, które kształtują się w umysłach prymitywnych ludzi w obrazie ich związek rodzinny z niedźwiedziami. Niedźwiedź był nazywany matka, ojciec, dziadek, i to gloryfikacja jest zachowana w rosyjskich bajek ludowych i pieśni.

Jak w każdym zwierzęciu totem (zwierzęcia, które jest serwowane w plemiennych grup przedmiotu kultu), aby znieść nasi przodkowie okresowo rozmieszczone rytualne polowanie, a następnie - rytuał spożywania całej społeczności swego ciała i krwi, po czym resztki posiłku pochowano. Starożytni wierzyli, że myśliwi przez jedzenie kawałek mięsa niedźwiedzia smak krwi lub niedźwiedzia, będą mieli wszystkie właściwości ich totem, a co najważniejsze, będzie tak silny jak zwierzę.

O kulcie niedźwiedzia starożytnych Słowian świadczy wiele znalezisk archeologicznych słowiańskich kurhanów w Wołgi i Ładoga regionu Górny: rytualne niedźwiedzie pochówku uroków pazurami Miś, Miś łapy i szczątki glina gipsie. Starożytnego opatrzone kult również reprezentowane w miejscu Tushemlya (VII-VIII ml). W Smoleńszczyźnie. W centrum rozliczeniowego dla bieguna był kopany płotu, którego wierzchołek został zwieńczony czaszką niedźwiedzia.

Szczególną uwagę należy zwrócić na Kult łap niedźwiedzich Słowianie. Nie było przekonanie, że chronią one zwierząt gospodarskich od dzikich drapieżników, więc każdy właściciel bydła chcą mieć amulet. Ze względu na fakt, że ten niedźwiedź łapy brakowało, zaczął tworzyć swoje manekiny, których uważa się, że te same właściwości magiczne, jak prawdziwy łapę niedźwiedzia. NM Nikolskij opisuje następujące chłopskie zwyczaje związane z wiarą w funkcji ochronnej niedźwiedzia: „Przez wzgląd na ochronę przed złymi siłami, rosyjski chłop wisi w stabilnej niedźwiedzi głowie pali dom i budynki gospodarcze nosić włosy, kiwając Safecracker i prosi go, aby znieść okrąg wokół stoczni ”. Urodzi Boga paw nazywa bydła i spędzać czas nawet na początku XX wieku. w dziedzińcach podmiejskich chłopów.

Bóg bydło w mitologii słowiańskiej nazwano Suszarka (Velez). Rybakow wierzy zakorzenionego szacunku do pielęgnacji włosów w sekcie niedźwiedzia. Jest to sygnalizowane przez wiele zbiegów okoliczności, że właśnie ze względu na ich numery nie są przypadkowe. Po pierwsze, nosić ślady kultu wykopalisk zostały znalezione we wsi z nazwą Wołosowo. Po drugie, w centrum Rostowa regionie jarosławskim, gdzie znajdowała się pogańska świątynia Volos, archeolodzy znaleźli ceremonialny topór z głowy niedźwiedzia. Po trzecie, na wierzeniach Słowian, konstelacji Plejad, nazywa się „Volosyni” stare dni, zwiastuje udane polowanie na niedźwiedzia. I wreszcie nazwa łapy niedźwiedzia „bóg bydła” pokazuje również połączenia z kultem tego zwierzęcia z kultem Veles.

Niedźwiedź był najbardziej cenionych zwierzęta wśród Słowian. Ale uwielbienie zostały otoczone przez inne dzikie zwierzęta: wilki, dziki, zające, łosie, rysie. wilk Było to totem wielu plemion indoeuropejskich. wilki spójności w opakowaniu, podział zadań w ramach pakietu ( „prawo opakowanie”) przypominał starożytnych ludzi z własnym zespołem, który doprowadził do pojęcia stosunków rodzinnych osób z wilkami. Szczególna czczony wilk wśród Słowian jest wskazany przez fakt, że w opowieści o słowiańskich ludów wszystkich dzikich bestii wilk jest najczęstszą postacią. Ponadto narodów słowiańskich, istnieją indywidualne nazwy dla mężczyzn: wilk, Vuk i zdrobnienie VUCHK (jak również Niemców Wilk jest dobrze znane nazwisko).

W naszych umysłach obraz wilka jest obdarzony dużym stopniu cech negatywnych. Niekoniecznie w przypadku rosyjskiego folkloru: Wilk często pomaga bohaterom bajek, uważa się linię hog (pierwotnie: złe duchy) oraz spotkanie z wilkiem na drodze - to dobry znak. Serbowie Uważa się, że wilk może przewidzieć żniwo.

Ogólnie rzecz biorąc, w mitologii słowiańskiej, wilk - istota obdarzona darem wszechwiedzy. pojawia się on i rosyjskie opowieści ludowych, jeśli nie wszechwiedzący, to zaprawiony w różnych spraw zwierząt. Ponadto, według wierzeń słowiańskich, ludzie, którzy mają dar nadprzyrodzonej wiedzy, może przekształcić się w wilki. W niektórych językach słowiańskich wilkołaki nazywane są nazwy, pochodzące od czasownika Vedat (słowo. Vedomci, vedun-Ci-Ukr. Vischuni).

Video: Mity starożytnych Słowian i Svarog Semargl

Nie mniej niż zwierzęta, Słowianie czcili rośliny. Cenione jako pojedynczych drzew, nieco izolowany (duży pusty, na przykład, albo dotknięte przez uderzenie pioruna) lub całych drzew.

Drzew Słowianie najbardziej czczony dąb i brzozowy, które mogą być przypisane do szerokiego rozpowszechnienia tych drzew w rejonie osady Słowian, a także ich znaczenia gospodarczego. dąb Od dawna czczony jako drzewo związanej z burzą. Do tej pory osoby uważane za niebezpieczne w czasie burzy się pod dębem, ponieważ przyciąga błyskawice. W pogańska mitologia Słowian dąb - drewno Perun, bóg piorunów. Medieval toponimii wie tract Perunov dąb w Galicji, a rytuał kultu dąb opisanej przez bizantyjskiego cesarza Konstantyna Porfirogeneta w swoim traktacie „O zarządzaniu państwem.” Autorka opowiada o trudnym i niebezpiecznym przekroczyć rosyjską lody przez Rapids Dniepru. Po tym okresie przejściowym, Rusi na wyspie Chortycia przynieść ofiary. „Na tej wyspie, oni swoje ofiary, a tam jest ogromny koszt dąb: Sacrifice żywo kurki, wzmacniają i strzałki wokół (dąb), a inne - kawałki chleba, mięsa, i że każdy ma jak ich niestandardowych zleceń. Rzucają wiele koguty: albo ich zabić lub do jedzenia, lub pozwolić im żyć ".

Dniepr obszar, w którym wystąpiły zdarzenia opisane, zwany „korzeń Perun”. komunikować dąb z Perun świadczy fakt, że idole boga odbywa się zwykle dąb. Wraz z przyjęciem chrześcijaństwa jako dębem Peruna „wypadł z łask,” Przede wszystkim, pod groźbą sądu kościelnego zabronione „dąb przed śpiewu usług modlitwa” (które, co do zasady, stosowane do błagania pod każdym drzewem). A po drugie, w popularnej umysłu była pewną transformację obrazu: ze względu na jego związku z burzy i pogańskiego boga burz dąb Został on uznany nieczystego drzewo.