Uwielbiam sprawiać tsvetyili o tym, jak jadę do domu

Wideo: Vedeneev i Gerchik - Pro maszyny i wartości materialnych

Uwielbiam sprawiać kwiaty ... mój samochód do naprawy wczoraj, wracając z kwiaciarni, ja trafiałem w autobusie. Zwrócono uwagę na kobiety siedzącej naprzeciwko. Trzymała szelest pakiet, który odbędzie się na kolanach, spadła tam, coś, uznając za oczywiste było, że martwiła się o jego zawartości. Pakietu może być postrzegane pstrych liściach shefflerki. Łowienie wzrok, powiedziała: „To piękny kwiat kupił sobie, ale nie wiem, ja to potrwa?”. „Nie weźmie, jeśli jest to tortura i więcej!” ... ale głośno zapytał ją, czy jest jeszcze daleko droga do utrzymania. „Tak, siedem przystanków!” - powiedziała, nadal przeszkadzać „pakiet”. Jakoś Pomyślałem: „Biedny Yoriko!”. Ciągnęła się mówić o swoich własnych wyobrażeń o nabytych kolorach. O tym, że nigdy nie miała miał taki piękny kwiat, ale ona nie wie, co z nim zrobić. O tym, że są tam specjalnie zainfekowania wirusami i chorobami, aby uniknąć spadku sprzedaży ... o męża, który teraz pojedzie z tym kwiatem z domu, bo dał mu siedem sto rubli ... Powiedziała mi o trzech fiołków, które , nie zakorzeniła się i wydaje się bardziej czegoś. Myślę o czymś innym. Dlaczego? Dlaczego niektóre kolory natychmiast zakorzenić i przez długi czas, podczas gdy inne wydają pieniądze i wysiłek na nic, dlaczego ... skradziony procesy zakorzenić się lepiej i szybciej niż niektóre z gotowych roślin sklepów ... dlaczego, dlaczego, dlaczego? Patrzyłem przez okno.

Zainspirowany ... Urodziłem się nad brzegiem Oceanu Spokojnego w miejscowości energetyków pracujących z prostą nazwą Wschodniej. To na cześć statku, na którym Jurij Gagarin poleciał w przestrzeń, a wszystkie ulice zostały nazwane jego imieniem. Dwa tysiące ludzi i wszyscy żyją na różnych ulicach, ale o tej samej nazwie - Gagarin. Jak śmieszne jest teraz pamiętam to bardzo dobrze warto. Więc nasza wieś przez kilka lat zajmował drugie miejsce na ogrodnictwo w regionie Sachalin. To nie jest zabawne, kiedy myślisz, w jaki miast żyjemy. Japończycy, gdy szli z Sachalinu po wojnie pół ognia wyspy spalone. Nawet teraz, kiedy dla żurawiny lub borówki w lesie spacer, spalone kikuty wystające z ziemi. Pamiętam, jak oglądałem z okna (w grudniu !!!) jak pożary spalone ziemi naprzeciwko naszego domu do topoli, które doprowadziły w dużych maszyn i umieścić je za pomocą dźwigu. O kwiatach, a ja nawet nie pisać, gdyż były one przeszczepione. Przez wiele lat pracował dla jednej kobiety - agronomów. Bóg ją błogosławi, jeśli jeszcze żyje, bo trenuje nam dbać o ten świat i uczynić go bardziej piękne. Potem nauczył mnie podczas sadzenia, aby dać część siebie. Zapytałem ją, co znaczy dać? „Nasiona przed sadzeniem trzymać w ustach, pod językiem, a myśl powinna być lekka, a następnie odważnie w rzucie ziemi. I przed, drzewo lub krzew sadzenia będzie czekać w boksie boso!”... No, co ty na to, wróżby, przesądy. Jednak ...

Dwa lata temu, poprosiłem mojego mężczyznę pójść z nim do morza cedrowego drewna elfa. Chciałem go przy jego biuro w centrum miasta mają zachciankę. Cóż, bogate ich dziwactwa, jak mówią. Kto nie wie, to jak cedr, ale ogromne bujne krzewy rosnące wzdłuż wybrzeża, ale tylko wtedy, gdy znajduje się jezioro. Bardzo lubi piasku i wody. System korzeniowy miał słaby, mniej niż buszu średnicy, ale w środku, jest długi korzeń, i rośnie w dół. Który jest korzeniem wszystkich ta woda zasila drewna. No, gdzie pójść w mieście, to cedr. Gdzie piasek? Gdzie woda w naszym kraju jedynie gruz budowlany, ale gliny? „Przygotuj się!” - mówi - „Albo ktoś pójdzie, jeszcze przyniesie!” Dobrze, że nie zrobi dla ukochanej osoby! Chodź, wykopaliśmy dziewięć krzewów. Kilka udało nam całkowicie, to jest korzeniem wykopu, jest bardzo długa, zakończona przez niewielką część gruntów nadal pozostał. Z odrobiną ziemi pobranej spod każdym krzakiem, i przyszedł do miasta. I mówią: „Zdejmij buty! Myślę, że możemy umieścić „- a ona zdjął buty! To boso, lądowania, które robimy. Boisko ogród zwisające korzenie leczone, a tylko w dołach na jego kolejki stóp wstał i ucałował dłonie na ziemię, usiadł i mówił ... to wszystko. Następnego dnia, jeden z zastępców przyniósł kolejną krzew z tego samego miejsca, a on siedział obok siebie. Dziewięciu na dziesięciu z krzaków zakorzeniły. Czy uważasz, że ktoś nie zostanie złapany na krzaku? Dobrze myślisz ... I przypomniał sobie, jak mój ojciec powiedzieć o takiej „sól ziemi”, uczy od najmłodszych lat ... „ty się do ziemi, córkę! Im niższa łuk, tym bardziej będzie to daje siłę w życiu ... ..

Kobieta nadal coś powiedzieć o kolorach. I wyciągnął z torebki wizytówkę i adres e-mail napisany na odwrocie MyFl.ru. „Przeczytaj to, że wszystko, czego potrzeba, aby jeść. Źle, nie uczy”...