Wśród epifityczne kaktusy rodzaju aporokaktusy

Wśród epifityczne kaktusy. Rhode Aporokaktusy

Od opisu rodzaju Sh Lemer (Lemaire, Charles Antoine) został ponad 150 lat w 1860 roku, iw tym okresie wielu szanowanych cactologists wielokrotnie próbowali pozbawić aporokaktusy niezależność ranga i zabrać je do innego rodzaju środowiska epifityczne kaktusy. Prawnie udało IOS grupę roboczą, która pod koniec ubiegłego wieku, „wylany” kilka gatunków w rodzaju aporokaktusov Disokaktus (disocactus). Ale dla miłośników sukulentów, zmęczonych ostatnio z permutacji nieustannych w rodzinie Cactaceae, de jure nie był bardzo zasadniczy, to dlaczego nadal de facto aporokaktusy za „niedostępne” dla jakiegokolwiek naruszenia ich plemiennej przynależności. Dzieje się tak nie tylko z powodu różnic morfologicznych, ale raczej ze względu na popularność w kolekcji kaktusów i potwierdza pochodzenie nazwy od rodzaju grecki Aporocactus. &alfa-&PI-O&Rho&omicron-&sigmaf- (aporos) - niedostępne, nie do przebycia. Te ostatnie, oczywiście, związane z warunków wzrostu roślin, które wolą osiedlać się w niedostępnych miejscach, prawie pionowych ścian górskich, przywiązanie do korzeni ewentualnych półkach lub pęknięć.

flageliformis Aporocactus
Zdjęcie i roślin Tamara Guseva (Antwerpia, Belgia)

Nie mniej jest ich sposobem na niedostępnych osiedli drzew golostvolnyh, gdzie „home” są widły oddziałów, które nagromadziły się produkty rozkładu liści i ptaków ekskrementy.

Zarówno w przyrodzie, jak iw kolekcjach forma aporokaktusy wiszące smukłe łodygi, więc są one przechowywane w kulturze w wiszące miski na ziemi, lekko cieniowania przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Podłoże w których korzenie roślin są dobrze rozwinięte i są bogate i składa się z gleby liścia rozłożono dodatkiem niewielkiej ilości rozdrobnionych suchych „dziewanny” rippers typu wermikulitu i i wiórków torfu.

Czasami aporokaktusy w „powijakach” szczepione wysokie podkładki tsereusovidnye, co ostatecznie tworzy vysokodekorativnye form Stam i pozwala im zawierać zalewania kaktusy innych rodzajów.

Obszar dystrybucji aporokaktusov przypada na subtropikalnych części na południu Meksyku, więc spokojnie utrzymuje wilgotne ciepło, obfite opady deszczu, ale nie cierpią, z wyjątkiem kilku mieszkańców dużych wysokościach, długich nocnych przymrozków.

Kolekcja roślin obficie podlewane w okresie wegetacji z końcem wiosny do połowy jesieni, zimy jako próbę zawierać co najmniej 10 ° C z rzadkimi nawilżającego miseczki na słoneczne dni, gdy temperatura w szklarni wzrasta do 20 ° C i powyżej oraz szczepione elementy przeniesione Winter miesięcy, nawet suche.

Najbardziej rozpowszechnionym typem kultury jest Aporocactus (disocactus) flageliformis (szer wici. - bat) bat jak łodygi, które może sięgać do połowy metr długości. Najbardziej spektakularne rośliny wyglądają w okresie kwitnienia, kiedy liczne lejkowate kwiaty malinovo- liliowy kolory pojawiają się na różnych częściach wiszące pędy.

Flower A. flageliformis
Zdjęcie i roślin Tamara Guseva (Antwerpia, Belgia)

Podobne poglądy na formie jest A. martianus, ale wynika to bardziej „mięsisty” i kwitną nie jest tak bogaty. Ale to jest bardziej odpowiedni do celów dekoracyjnych, gdy rośliny są uprawiane w „sztucznym” depresje korzeni wypełnionej rozdrobnionej kory, zmieszane z liści formy.

Aporocactus x mallisonii
Zdjęcie i roślin Tamara Guseva (Antwerpia, Belgia)

Aporokaktusy łatwo hybrydyzacji z innych rodzajów z epifityczne kaktusy. Najbardziej znanym hybrydowy o nazwie „Mallizoni” pomiędzy A. flageligormis i Hylocereus sp. Szereg hybrydowych charakteryzują się wysoką efektu dekoracyjnego i proces ich wytwarzania trwa, zwłaszcza wśród japońskich ekspertów. Główną metodą zwielokrotniania aporokaktusov był i pozostaje roślinny - tj rooting odcinki łodyg lub przeszczepienie ich górne części. Siew nie wymaga specjalnych warunków i technologii, ale siewki rozwijają się bardzo powoli.

Owoc aporokaktusa
Zdjęcie i roślin Oksana Rudenko (Odessa)

środa epifityczne kaktusy bardzo zróżnicowana pod względem gatunków i generycznych. Niestety, najwybitniejsi przedstawiciele tego „klanu” nie są bardzo korzystne dla kolekcji amatorskich, a bardziej oddzielić roślin doniczkowych. Należą do nich rodzajową Epiphyllym (epifyllum) i pojedziemy o tym w następnym artykule.

Udostępnij w sieciach społecznościowych:

Podobne