Aloes erinatseya

Od blisko spokrewnionych gatunków A. melanacantha aloesu erinatseya jest niewielkich rozmiarów, w szczególności krótsze liście. A. melanacantha, na przykład tworzy wylot ponad 30 cm średnicy, o długości do 20 cm liści. Gniazda aloesu erinatseya około 2 razy mniej.

Trójkątne liście są pokryte wieloma wzdłużnymi rzędami piękny, lekko zakrzywione, stosunkowo duże skoki. W warunkach naturalnych ciernie jaskrawo pomalowane w białe, różowe, czerwone i czarne dźwięki. W kulturze, w północnych szerokościach geograficznych kolce nie są tak jaskrawo kolorowe, ale nadal bardzo piękne.

Szypułki prostym do 1 m. Kwiaty czerwona, żółta. W domu, aloes erinatseya charakteryzuje się powolnym wzrostem.

Wideo: Immunity. Jak zwiększyć odporność. [Galina Erickson]

W warunkach naturalnych, A. erinacea czasami daje dużo dzieci, tworząc grupę wylotowego. Jednak w kulturze tego zjawiska z jakiegoś powodu nie zaobserwowano.

Nasz kolega VM Serovaĭskiĭ w 2001 roku sprowadzono z Los Angeles z 19 Międzynarodowego Kongresu Badań Sukulenty, który jest podany na etykiecie, że jest A. eppasea. Jednakże kształt i kolor ciernie, to jest bardziej jak Aloe longictyla Baker.

Wideo: Sprawdź w miejscu Apteka.ru grudnia 2014

Jest to kolejna forma aloesu, też, jak A. erinacea, ale powszechne znacznie dalej na południe Mały Namaqualand - Wielki i Mały Karoo w RPA. Aloe longictyla - takich jak małe roślin takich jak A. erinacea, ale ciernie w jego większy i w naturze nie są one nakrapiane i biały. To właśnie spowodowało wątpliwości co do nazwy na etykiecie.

Całe lato mieliśmy roślinę pod folią w najbardziej intensywnym światłem, w tym promieniowanie UV i wysokich temperatur w ciągu dnia.

W takich okolicznościach, nawet najbardziej kapryśne naturalne formy sukulentów nabyć naturalny kolor naskórka, ciernie i kolki. Ale w naszym zakładzie, zarówno starych jak i nowych skoki były białe. Aby ustalić, że ta roślina, odnieść sukces tylko wtedy, gdy będzie kwitnąć, ponieważ istnieją znaczne różnice w strukturze łodygi pomiędzy A. erinacea i Aloe longictyla.

Około 30 lat temu, locus A. eppasea w południowo-zachodniej Namibii odwiedził słynny sukkulentologi Lavranos John i Tom Jenkins. Ostatni z nich podzielił się swoimi wrażeniami z wyprawy z czytelników brytyjskiego magazynu brytyjskiego Kaktus Kaktus th & Soczyste Journal (1998, №1). Zauważył, że obszar Aloe znajduje się na polach diamentowych, gdzie nie ma miejsca i ludzie z zewnątrz dostęp jest ściśle ograniczona. I tak naturalny ludności, co najmniej, a nie zagrożone.

Wideo: Thermo-wrapping STYX

W kulturze aloesu erinatseya - miniaturowy roślin charakteryzują się powolnym wzrostem. Tak, jest idealnym miejscem dla tych, którzy chcieliby stworzyć zbiór różnych rodzajów aloesu. Nie spodziewano się być szczególnie kapryśna roślina. Nie trzeba dodawać, gleba powinna być bardzo luźne, a lokalizacja - najbardziej słoneczny.

Należy również pamiętać, że ze względu na jego pochodzenie geograficzne, utrzymuje rytm rozwoju występującego w roślinach z południowej półkuli: aktywny (ale powolny) wzrost zaczyna się jesienią i trwa do wiosny. W tym czasie powinny być utrzymane w jasnym miejscu obiektów, ale tylko od czasu do czasu podlewać w słonecznej pogodzie, aby uniknąć brzydkiego wzrostu. Wiosną i latem podlewanie tylko w celu uniknięcia nadmiernego wysuszenia.