Conophytums identyfikacyjne: Sprawy formie!

Wideo: Boletus edulis - rok zbiorów

Para nadzwyczaj zmienne w postaci arkusza. Specjaliści konologi liczy około 40 opcje arkusza. Typowe stożków znajdują się tylko w kilku gatunkach, a większość z nich jest dostępna w postaci odwróconego, jak szkło z lodów stożka. W górnej części rośliny mogą być wypukłe, wklęsłe, falisty, skos kroju lub z przegrzebki, które są nazywane „stępka”. Różnice w postaci ciągu par blach jest trudne do opisania, a nawet jeden z najwybitniejszych ekspertów w conophytums, które stanowią prawie połowę opisów wszelkiego rodzaju, często używany bardzo praktyczną formułę „rodzaj zakładu, jak pokazano na rysunku.” Mówimy o Edward Brown, który ozdobiony wszystkie epitety, bez ciał conophytums wyjątkiem, ale resztę swojego życia i nie wyczerpał wszystkie słownictwa identyfikacji jednego lub innych cech morfologicznych roślin. W ten sposób, w jego podstawowym opisach parą arkuszy owijka może być nietrwały (twarde, ale łatwo rozpada) włókna (rozpadających się w poszczególnych wiązek podobny siana stogu), łuskowaty (składające się z warstw jest często inny kolor), pestki (perforowanych małych otworów lub wgłębień ) twardy (kompozycja zagęszczona i względne elastyczne) zagięte (bardzo drobne zebrane w serii pofałdowaniami) bumazhistoy (cienkie nieprzejrzyste pergaminu podobne w dotyku) i licznik lub przeciwnie, w zależności od okresu rozkładu. Barwa owijki definiując wszystkich jego cech charakterystycznych, mogą być brązowe, kasztan, ochra, żółty, czerwony, a nawet w kolorze kości słoniowej. Wrap w warunkach naturalnych są doskonałymi pary ochrona „noworodka” arkusz z możliwym narażeniem na działanie promieni słonecznych i różne ataki wegetarian niedojrzałych ciał. Rozpad owijka uzupełnienie zasilania organiczny składnik systemu conophytums korzenia.

Wideo: Wiktor Pielewin. 1996 Wywiad (z napisami)

Korzenie nie przewidują uprawnień do identyfikacji gatunków, jak w większości przypadków wszystkie wyglądają tak samo. Co do zasady, korzenie są krótkie, razlozhistye, włóknisty, nigdy drevesneyut lub zagęścić się kaudeksnyh. Oczywiście, niektóre gatunki mają trudne korzenie, podczas gdy druga - cienki i krohkie. Główne różnice między tymi rodzajami korzenie związane są w większym stopniu niż z cech morfologicznych i ich sposobu życia. A conophytums numer zakorzenienie i aktywnie reaguje na obecność wilgoci, zaś inne - prawie obojętne do niego. Co więcej, wiele rodzajów mnie większość z systemu korzeniowego każdego roku.

Rozległe pola (czasami „nepahannoe”) do gatunku do znakowania są conophytums nakrywkowych pary arkuszy tkaniny, ich warstwy skóry lub naskórka. Zawiera on zestaw charakterystycznych cech, widocznych gołym okiem, a często przy pomocy mikroskopów. Głównymi składnikami funkcje naskórka można nazwać jego kolor, konsystencja, oznakowań i różnego rodzaju narośli.

Uważa się, że conos - rośliny zielone. Takie wrażenia jest przez większość gatunków w fazie aktywnego wzrostu, a ich kolory w zależności od etapu rozwoju, warunki w zbiorach, składu gleby i charakter pamięci genetycznej roślin. W ten sposób naskórek koloru może być zielonkawo-szarej do czarnawo i magenta, różowy, ochra, Sky Blue, biała lub bezbarwna jak kreda, takiego jak szkło. I wiele więcej odcieni zmienny: liczba liści na czerwono tylko wtedy, gdy „klapa” z owijki, ale potem szybko zmieni kolor na zielony. Inne wiosną staje się brązowy z powodu gromadzenia się w komórkach betuliny. Podskórnej warstwy kryształów związków wapnia powoduje wybielania wielu gatunków, lecz przy odpowiednim poziomie światła spowodowane ekologizacji chloroplastów. W niektórych przypadkach naskórkiem na wierzchołku liści dosłownie bezbarwny i w nieobecności kryształów w chloroplastach i warstwy podskórnej, staje się przezroczysty, co prowadzi do tak zwanych „okienek”. Ich kształt lub kontur wywołuje takich epitetów jak wyspy, wybrzeża półwyspu, cieśnin, zatok i innych cech geograficznych.

Aby być kontynuowane.